Lagenaria

Jest to jedna z najstarszych uprawianych roślin tykwowych, nieznana w naturze. Kultura stała się niezwykle rozpowszechniona na wszystkich kontynentach. W dojrzałych owocach miąższ wysycha, a otoczka składająca się ze zdrewniałych elementów i zawierająca kamieniste komórki staje się niezwykle trwała, całkowicie wodoodporna. Dla mieszkańców Indii, Chin, Ameryki Południowej, Afryki i wysp Oceanii Lagenaria do dziś nie straciła na znaczeniu gospodarczym i jest powszechnie wykorzystywana jako naczynia do przechowywania płynów, wyrobu przyborów kuchennych i instrumentów muzycznych. Z nasion pozyskuje się jadalny olej tłuszczowy, az długich, elastycznych łodyg tkane są kapelusze i koszyczki. Dojrzałe owoce Lagenarii są tak lekkie, że nie toną w słonej wodzie i są w stanie długo pływać w oceanie bez uszkodzeń i utraty kiełkowania nasion. Od czasów starożytnych, przypadkowo wpadając do Oceanu Atlantyckiego, owoce Lagenarii, zbierane przez prądy oceaniczne, płynęły z wybrzeży Afryki Zachodniej do Brazylii lub przez Pacyfik przybywały z Azji Południowo-Wschodniej do Peru, a stamtąd starożytni mieszkańcy Ameryka Południowa i Północna rozprzestrzeniła się po całym kontynencie. W Wilkowo roślina ta nazywana jest „strąkami” i nadal używa się jej do robienia naczyń, konewek do beczek z winem; wiadra; kręgle; butelki i małe tykwy były używane jako grzechotki dla dzieci.